น้อย ๑ หมายถึง ว. ตรงข้ามกับ มาก, ไม่มาก, เช่น ฝนน้อย น้ำน้อย มีเงินน้อย พูดน้อย,ตรงข้ามกับ ใหญ่, ไม่ใหญ่, เช่น ข้าราชการชั้นผู้น้อย; โดยปริยายหมายถึงลักษณะที่ไม่สําคัญ เช่น ครูน้อยผู้น้อย เณรน้อย, เกี่ยวกับความรู้สึกเป็นไปในทางน่ารักน่าเอ็นดู เช่น เด็กน้อย น้องน้อย สาวน้อย หนูน้อย.
ก. น้อยหน้า; ไม่มีเล่ห์เหลี่ยม.
ก. รู้สึกเสียใจที่ไม่ได้รับความเป็นธรรมเป็นต้น.
ก. รู้สึกเสียใจที่ไม่ได้รับความเป็นธรรมเป็นต้น.
ก. รู้สึกเสียใจที่ไม่ได้รับความเป็นธรรมเป็นต้น.
ก. ไม่เทียมหน้าเขา.
ว. คําแสดงความหมายว่า มาก; คําเปล่งแสดงความไม่พอใจ เช่นน้อยหรือทําได้, ตัดพ้อต่อว่าด้วยความเอ็นดู เช่น น้อยหรือช่างว่า.
(ถิ่น–พายัพ) น. คําเติมหน้าชื่อแห่งผู้ที่ได้บวชเป็นสามเณรแล้ว, ถ้าได้บวชเป็นภิกษุเติมหน้าชื่อว่า หนาน. (พงศ. ร. ๒).